Teun Hoek
Wij leven mee ,
ik weet uit ondervinding
wat oorlog en vluchten is
maar dat is geschiedenis
Ik zie nu die beelden op TV
daarom leef ik mee
en ieder die deze waanzin ziet
de Rus etaleert zijn macht, wat bezielt die man
de wereld gruwt van zijn snode plan
brengt een land in oeverloos verdriet
ik brand een kaars , doe mijn bede
vraag God om vrede
roep Zijn barmhartigheid aan
want heel Oekraïne rouwt
in mijn ogen welt een traan
en krijg het koud
Anneke
Dauw levensrijk wonder
druppelstil voor plantengewas
schouwen al dat wonderbare
waterwereld's ogen, lichte zon
en ja, ook ons aller rouwranden
naast 't magnifieke niet oorlog genas
tegen breekbaar aderen ons handen
bloed bindt, verspilt, als is geweest
geschiedenis nooit 't nodeloze geneest
en louter dauw wonder utopie zijn kon
september
waar ik naar toe ga wordt het niet meer licht
zoekt een kat naar wat ze begraven heeft
het is jammer dat men er niks meer geeft
alleen rampspoed en een ander gezicht
je vindt er niet wat je zoekt of graag wil
de grond verzameld alleen doden en puin
of kapotte stenen zoals ik deed in het duin
waar de zee af en toe kalm was en stil
mijn vriend zag ik niet toen ik naar hem zocht
hij was op jacht naar weer een nieuwe prooi
maar verschool zich soms in de smalle buis
sinds ik hem heb ben ik aan hem verknocht
al pakt hij wel eens een vogel uit de kooi
er liggen al velen doden bij het kruis
stampertje
Buiten dreigt
een verraderlijk licht
In een ver land
Wordt men overhoop geschoten
Ik voel me ziek, ik heb een beperking
Angst en ziekte treed in werking
De wereld staat voor een brutale vraag
En ik?
Kan ik nog wel verder?
Ik moet verder, zoals ik gedragen word
door de golven van het lot en de toekomst
Ik was niet bang voor wat er komt
Voor mijn kop zat een bord
Af en toe ben ik nu wel bang
Als de angst onstuimig wordt
En als ik misselijk van medicijn
en angst ‘s nachts
slapeloos onder de dekens lig
Ik kan er niets aan doen,
Ik heb ervaring met dit schemerlicht
Dreaming Star
Waar de aarde trilt
onder een zwarte sluier
van diepe rouw
die de zon bedekt
waar oorlog grift
in onuitwisbare beelden
door onzekerheid
lijden
open wonden
waar in elk hart
stille gebeden
en medeleven
samen vloeien
en een weg tekenen voor liefde en hoop
M-Rose
in al
wat je ging
missen samen
gekomen te velde
je stil vergewissen hoe
schoon geweld uit het net
nog zo spatnatte groezelgroen
in draaiende stromen verwaaid
de spitse narcissen tot in je
tintelingen tinten tegen
het hemelboogs
helder blauw
tot waar zij
ook open
kwamen
voor mij
met jou.
Hans Winter
-