De vriendelijke ziel verdween
uit de tijd, in tijd voorbij stilde
zondag, en zachtzon scheen
er was geen witter licht, ziel
sprankelde zonzaadjes verte
op wat bomen en een vrede
door alles heen de ogen dicht
voor een seconde en mijljaren
zou ik hem die dag ontmoeten
het mocht niet zijn, alhier leek
met een weidser zicht - warmte's
genade- dat wij even samen waren.
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 02 april 2022 | ||
Thema's: |