Tot zee's
Onder het schijnend licht van de maan
schrijf ik in het zand
jouw naam.
Door een toenemende kracht in wind en golven
blijft het niet lang staan.
Ik wacht het af,
Net zo lang de wind is gaan liggen en
de golven mijn tenen niet meer reiken en
de zon in de verte door de wolken breekt.
Dan schrijf ik voor de laatste keer
met mijn vingers in het zand
jouw beeldige naam
Met 3 stappen keer ik de zee mijn rug
en zeg ik gedag voor de zoveelste keer
Vaarwel mijn lief,
vaarwel en tot zee's.
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, oktober 21, 2022 19:40 |
| Prachtig Saskia. Een gevoel in vorm inhoud gegeven in de natuur. De slotzin : vaarwel en tot zee's verwonderend mooi |
|
| stampertje het rukkonijn: | Vrijdag, oktober 21, 2022 16:14 |
| fraai gedicht | |
| teun hoek: | Vrijdag, oktober 21, 2022 14:34 |
| sterkte, een moeilijk vervolg. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: saskia_deen |  
|
|
| Gecontroleerd door: saskia_deen | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2022 | ||
| Thema's: | ||