Dat ik jou zo zou missen,
wie had dat ooit verwacht.
Dat ik jou zo hard nodig zou hebben,
dat had ik niet gedacht.
Wat is het soms toch moelijk,
om niet in tweeen te breken.
De lange tijd die we nog doormoeten...
het zijn nog zoveel weken.
Soms denk ik wel,
wat doe je me toch aan.
Maar dan voel ik me weer schuldig,
want je bent immers voor "ons" gegaan.
Soms denk ik,
ik trek het in m'n eentje niet.
Maar dan denk ik aan jou in je tentje in het veld,
en dan weet ik, ik ben een verwende zeurpiet.
Kijken naar je lachende foto's,
dat is wat dan het gemis verzacht.
Maar wat ben ik blij als het vrijdag is,
want dan ben jij het echt die naar me lacht.