soms wel ik zo hard mogelijk schreeuwen van de pijn
soms wil ik zo ard mogelijk huilen van verdriet
maar tergelijker tijd maakt mij dat kwetsbaar en klein
dus doe ik het niet
soms wil ik weglopen naar het einde van het land
of altijd blijven slapen en nooit meer opstaan
maar die dromen zet ik aan de kant
ik laat ze maar over gaan
dromen zijn bedrog ze zijnt niet waar
ze zijn een wens naar je het liefste wat je wil
daarom bestaan er geen dromen meer klaar
en dan kijk ik zo heel alleen om me heen zonder hoop dromen of iets anders is het zo stil..................