Een paar weken terug maakte ik me zorgen over alles en iedereen,
ik zat in een wereld en daar leefde ik alleen.
Het was er zwart er was geen licht,
ik hield altijd mijn deuren dicht.
Ik hield ze alleen open voor de negatieve dingen,
dat waren woorden en verhalen die niet in een keer weggingen.
De negatieve kant was veel te zwaar,
echt ik kon het niet aan daar.
Plotseling kreeg ik hulp van een hele leuke en spontane meid,
ik voelde me bij haar veilig ik wil haar nooit meer kwijt.
Zij heeft mij de lichte kant laten zien en geleerd mezelf te accpeteren,
we zijn er nog niet ik moet nog meer dingen leren.
Ik moets leren te vergeven en dat heb ik ook gedaan,
je zult raar staan te kijken maar ik heb nu een heel ander bestaan.
Nu kan ik weer lachen en eerst alleen maar huilen,
nu hoef ik achter niemand meer te schuilen.
Ik heb geleerd om op mijn eigen benen te staan,
luister er is een tijd dat vrienden komen en er is ene tijd dat ze gaan.
Mijn leven was niet altijd rozengeur en manenschijn,
maar vergeet niet de mensen te accepteren zoals ze zijn.
Nu ben ik veranderd maar alles veranderd om me heen,
ik leef nu in een wereld maar daar leef ik echt niet meer alleen.
Ik voel me goed en zit lekker in mijn vel,
het leven heeft ook zijn goede kanten wacht maar dan zie je het wel.
Kim.