In de schaduw van het leven,
waar de zon nooit is geweest.
Wil geen mens zich ooit begeven,
de plek wordt altijd gevreesd.
Toch zijn er mensen die er komen,
zelfs met regelmaat van de klok.
Het is als slechte dromen,
als een hand die aan je trok.
Het is een gevoel die men wil vergeten,
iets waar de mensen ooit boven stonden.
En altijd wordt het hen verweten,
zij die geen liefde vonden.
De mensen moeten toch eens weten,
dat het leven niet altijd over rozen gaat.
Dat je niet alles kan vergeten,
dat er ook iets als verdriet bestaat
Dus help degene die zo denken en leven
En laat heb zien en voelen,
dat de mensheid liefde heeft te geven