* vergiftigde liefde
de zonnige vakantie,
eindigde in regendruppels,
die met tuiten,
over mijn wangen rolden,
respect en liefde,
woorden waarvan ik de betekenis,
nooit meer vinden zal,
zijn verraden,
de kracht van een mens,
zonder woorden te gebruiken,
wordt je gebruikt,
en vind je vergiftigde liefde,
je staat op en loopt door,
maar de snee in je hart,
het moment,
staat eeuwig in je herinnering geschetst.
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Dinsdag, juli 30, 2002 15:35 |
| :) jij durft te schrijven evi houden zo... |
|
| Hugo Serwy: | Zondag, juli 14, 2002 21:27 |
| Een nieuwe Zon zal je tranen wel doen drogen... Groetjes en heel veel liefs, Hugo. |
|
| John.M.Lammers: | Donderdag, juli 11, 2002 20:25 |
| kop op Evi, op een gegeven ogenblik zal ook voor jou de zon weer schijnen! mooi geschreven, john |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||