Als het vuur gedoofd is
Een kans is mij ontnomen.
Een stukje toekomst,
dood, verloren.
Ik kan er niets aan doen,
Met lege ogen kijk ik toe.
Teleurgesteld :-(
Niet wetend of de toekomst
die ik voor me zag
nog wel bereikbaar is.
Ooit volgde ik blindelings m'n gevoel
en ging vol vertrouwen
voor m'n levensdoel.
Nu is alles anders,
het vuur in mij is uitgedoofd.
De passie is verdwenen.
Assen
nagloeiend van razernij
zijn alles wat nog rest
van dan eens zo brandend vuur in mij.
Reacties op dit gedicht
| Inge Lambrichts: | Zondag, juli 28, 2002 14:42 |
| heel knap geschreven, vind ik...mooie beeldspraak en toch heel duidelijk! prachtig! |
|
| waterval: | Maandag, juli 15, 2002 19:46 |
| graag gelezen....mooi gedicht... | |
| Ana (stacia): | Donderdag, juli 11, 2002 23:07 |
| Good one ! En nu hop naar de volgende opdracht. Maak je er weer zoiets moois van ? liefs ana |
|
| lieven: | Donderdag, juli 11, 2002 22:30 |
| heb juist nog een foutje gezien,dan in de laatste zin moet natuurlijk dat zijn. | |
| voske: | Donderdag, juli 11, 2002 22:17 |
| Blij dat je meegedaan hebt en het resultaat mag er wezen. groetjes,voske |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lieven | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||