nu heb ik alles verteld
en voel ik me nog meer gekneld
eerst was ik blij
maar die gedachte is voorbij

ik vraag me af wat ik hier nog doe
ik ben mijn leven nu echt moe
nee, maak je maar geen zorgen
misschien gaat het beter morgen

Sorry, bellen lukt me niet
Nu heb ik te veel verdriet
Ik ben bang om erover te praten
Want dan ga ik mezelf weer haten

je doet het voor mij goed
Dat besef ik, maar ik weet niet hoe ik verder moet
Dat praten keer op keer
Nadien huil ik steeds meer

Het pingpongballetje van pijn heb ik te ver onder water geduwd
door erover te praten wordt het weer boven gestuwd
Ik bibber en ik beef
Het is alsof ik alles weer her beleef

Ik voel weer die pijn van elke verkrachting
dat was niet mijn verwachting
ik voel weer zijn handen over mij
en hoe hij op me lag en zei

zwijg of ik sluit je op
in een donker zwart hok
ik heb nog steeds schrik
ja, sorry, dat ben ik

voel opnieuw zijn tong als een scherpe dolk
en zijn hele gedrag als een hete waterkolk
voel zijn handen niet als fluweel zacht
maar als ruw en met veel kracht

vond hij het dan zo plezant?
Hij duwde mijn gedachten gewoon aan de kant!
Wat gebeurd is, is gebeurd
En daardoor is mijn leven zwart gekleurd

ik voel ook weer de klappen van pa en ma
en de verwijten hollen me achterna
ook die afscheidsbrief die ik toen las
en de pillen bij het glas

ik zie nog de trein voorbij razen
ze was beter doorgereden zonder te aarzelen
ik wou al die negatieve dingen verdoven
maar door te praten komt alles weer boven

ik dacht dat het door te praten, beter zou gaan
éénmaal thuis kom ik weer onder druk te staan
‘k heb zonet weer slaag gekregen
is het de moeite nog zo verder te leven?

jij bent de enigste vertrouwenspersoon in mijn leven
maar ik kan je enkel tranen geven
Toch bedankt want je hebt me al heel goed geholpen
alleen, nu ben ik eventjes in tranen verdronken

er bestaat geen oplossing
er komt geen verlossing
ik moet leren omgaan met verdriet
maar dat lukt me niet

het verwerken van dat verdriet heb ik zolang alleen gedaan
maar blijkbaar ben ik nu m’n tranenzee kopje onder gegaan
ik kan het niet meer alleen
al mijn negatieve gedachten zijn nu samen bijeen

ik weet dat jij nu drie weken op vakantie gaat
k hoop dat je het me niet kwalijk neemt dat ik mail en dat je ‘t verstaat
ik durf het bijna niet te vragen
maar k ga het er toch op wagen

mag ik je één keer per week een mail sturen?
ook al duurt het antwoord weken, dagen of uren…
ik wil je in je vakantie echt niet te veel storen
maar na het schrijven, voel ik me weer een beetje als herboren

schrijven lukt nu éénmaal makkelijker dan praten
en dan hoef ik mezelf niet meer zo te haten
en kan ik m’n donkere gedachten verlaten

als het niet kan, begrijp ik het wel
want jouw vakantie is wat telt
dan schrijf ik mijn gedachten neer
en lees je ze maar op een andere keer



Dag lieve Freaks, ik bengel nu zowat tussen leven en dood, dankzij jullie reacties op mijn vorig (toch niet laatste) gedicht is het meer leven als dood.
k heb hulp gezocht bij iemand maar zij heeft nu drie weken verlof vandaar het gedicht. Ik mocht jullie mailen, dat is heeel erg lief maar k heb het niet gedaan omdat ik mij nog te slecht voel momenteel. 'k heb nu een beetje schrik omdat ik nu drie weken nergens meer terecht kan!
Ik beloof, als ik me beter voel, jullie allemaal nog eens persoonlijk te bedanken want jullie reacties doen echt wel deugd.
liefs en een dikke knuffel