Kwetsende woorden
De nacht valt, bergen zijn jong
Kwetsende woorden zijn hier vaak
Hij spreekt de woorden, rustig en sluw
Maar ze zijn hard en ruw
En ze zijn raak
Ik loop hard, de bergen in
Weglopen van de emoties
Maar weglopen kan niet
Alleen maar verdriet
Verdriet is een hel
De nacht valt, zon schijnt fel
Woorden steken als naalden
Maar ach, ik overleef het wel
Reacties op dit gedicht
| DrieGeetjes: | Donderdag, juli 11, 2002 23:47 |
| We bedoel ik... We... ;-) | |
| DrieGeetjes: | Donderdag, juli 11, 2002 23:46 |
| Ja, Tinne... Woorden... Men zou eigenlijk zonder moeten, niet? Maar ja... Ze zullen er mee moeten (over)leven. Jammer genoeg... ;-) Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||