SPIJT
Miljoenen regendruppels
vallen in mijn wereld.
Ze vertellen het verhaal
van mijn zorgen
en ’t verleden.
Iedere druppel is een traan
vol liefde en vol hoop,
glijdend over een aangezicht,
bezaaid met rimpels
van vreugd en zielenood.
Bezaaid met herinneringen
aan een leven,
voor goed voorbij.
Maar toch nog zwervend,
in die kille wereld,
zonder jouw en zonder mij.
Denkend aan de zon en sneeuw,
denkend aan onze liefde van weleer,
onze tederheid en samenzijn.
Voelend steeds uw hand,
strelend mijn gezicht.
Voelend onze zachte kussen,
tussen blauw fluweel
en witte kant,
die ene mooie zoen,
die engelkus
van toen.