PAX (vrede)
lang was de weg
soms onderbroken
om metgezellen
te steunen op 't pad.
hoevelen heb ik al geholpen
door handen van niets bewust
die kracht uitstraalden
waardoor de pijn echt vlucht.
ik loop mijn weg
bijna ten einde,
een hoogre macht
fluistert mij in:
je hebt genoeg gelopen
zo is 't goed geweest
je reis is afgelopen
rust dadelijk maar zacht
Reacties op dit gedicht
| Susanne X: | Zaterdag, juli 13, 2002 10:59 |
| Misschien kom je nog net voordat je gaat iemand tegen die jouw ondersteund? Mooi gedicht! | |
| charly: | Zaterdag, juli 13, 2002 09:55 |
| Pffoew, van één droeve schoonheid, vind ik althans, |
|
| free: | Zaterdag, juli 13, 2002 09:10 |
| mag je eindelijk ff zitten..... liefs free ~(O)~ |
|
| blommeke: | Zaterdag, juli 13, 2002 00:35 |
| je reis is nooit ten einde, harold schreef er al een gedicht over, hou van jezelf en er zal van je gehouden worden, maak alles eerst af en loop niet weg, er zijn nog metgezellen genoeg. triest gedicht John, zet je schouders er onder, ook al zit het soms tegen. hoe kun je geluk herkennen als je verdriet niet kent? |
|
| Koelemij, Harold: | Zaterdag, juli 13, 2002 00:30 |
| diep hoor maar nog wel effe wachten har (::) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John.M.Lammers | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||