Requiem.
Als ware het nooit anders was geweest,
plots stopte de tijd met rennen.
Het nu werd geruild, om het verre te verkennen.
De tranen nog drogend op mijn wang,
een hoofdstuk afgesloten met zuil of in de vlam.
Alleen achtergebleven vol twijfels en vrees.
De flikkering van de kaars,
de beeltenis, zijn trekken, het herkenbare geluid.
Zijn plaats, de helpende hand, het warme woord,
de gloed in zijn ogen van oordeel of besluit.
weg, vervlogen, dagen in stilte getooid.
De leegte nooit opgevuld, het gaan nooit gewild.
En toch is die stilte een ode aan het hier zijn.
De geur van de dovende kaars,
de altijd terugkerende weergave in mijn spiegel.
Ooit die plaats, is nu mijn plaats,
ooit dat woord, is nu mijn woord,
ooit die ogen, zoals zijn ogen.
Neen, nooit zal ik hem vergeten.
Zolang er bloemen groeien op de stenen,
zolang de vlag wappert op het veld.
zolang het verhaal van zijn liefde kan worden doorgegeven,
zolang zijn herinnering dat in mij leeft wordt verteld.
Voor altijd, tot de dag,
wanneer de tijd onze zielen terug bij elkaar brengt.
"requiem"
plots stopte de tijd met rennen.
Het nu werd geruild, om het verre te verkennen.
De tranen nog drogend op mijn wang,
een hoofdstuk afgesloten met zuil of in de vlam.
Alleen achtergebleven vol twijfels en vrees.
De flikkering van de kaars,
de beeltenis, zijn trekken, het herkenbare geluid.
Zijn plaats, de helpende hand, het warme woord,
de gloed in zijn ogen van oordeel of besluit.
weg, vervlogen, dagen in stilte getooid.
De leegte nooit opgevuld, het gaan nooit gewild.
En toch is die stilte een ode aan het hier zijn.
De geur van de dovende kaars,
de altijd terugkerende weergave in mijn spiegel.
Ooit die plaats, is nu mijn plaats,
ooit dat woord, is nu mijn woord,
ooit die ogen, zoals zijn ogen.
Neen, nooit zal ik hem vergeten.
Zolang er bloemen groeien op de stenen,
zolang de vlag wappert op het veld.
zolang het verhaal van zijn liefde kan worden doorgegeven,
zolang zijn herinnering dat in mij leeft wordt verteld.
Voor altijd, tot de dag,
wanneer de tijd onze zielen terug bij elkaar brengt.
"requiem"
Reacties op dit gedicht
| Jeffry: | Zaterdag, juli 13, 2002 19:03 |
| Zo herkenbaar voor jou, ik begrijp je Rudy! Prachtig gewoon... |
|
| Susanne X: | Zaterdag, juli 13, 2002 11:06 |
| Prachtig geschreven. Heel erg mooi! | |
| Jet van keken: | Zaterdag, juli 13, 2002 09:26 |
| Heel erg mooi, Rudy. Mooi verwoord Liefs Jet |
|
| Emobé: | Zaterdag, juli 13, 2002 05:08 |
| Stuur me eens iets goeds. | |
| waterval: | Zaterdag, juli 13, 2002 04:38 |
| héél mooI.... | |
| linda vangheluwe: | Zaterdag, juli 13, 2002 00:54 |
| in stilte gelezen. liefs linda |
|
| Koelemij, Harold: | Zaterdag, juli 13, 2002 00:43 |
| rudy met respect gelezen enorm mooi verwoord harold (::) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeulen Rudy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||