ik hef mijn glas
ik hef mijn glas
voor de tiende keer
op mijn eigen eenzaamheid
Eenzaam ben ik niet meer
ik hef mijn glas
Op mijn eeuwige liefde
uit die bruine fles
die naast mij staat
ik hef mijn glas
op mijn enige schaamte
dat de fles
mijn leven heeft veroverd
Ik hef mijn glas
op de eeuwige liefde
van de eenzaamheid
en schaamte verloren
hef ik mijn glas
Esther
voor de tiende keer
op mijn eigen eenzaamheid
Eenzaam ben ik niet meer
ik hef mijn glas
Op mijn eeuwige liefde
uit die bruine fles
die naast mij staat
ik hef mijn glas
op mijn enige schaamte
dat de fles
mijn leven heeft veroverd
Ik hef mijn glas
op de eeuwige liefde
van de eenzaamheid
en schaamte verloren
hef ik mijn glas
Esther
Reacties op dit gedicht
| Susanne X: | Zaterdag, juli 13, 2002 11:09 |
| Drinken is makkelijk... Probeer van de fles af te blijven. Sterkte! | |
| caroke : | Zaterdag, juli 13, 2002 10:44 |
| mooi geschreven ... ik hef mij glas ook op de eenzaamheid maar voor de rest eigelijk niet... bye Caroline |
|
| Emobé: | Zaterdag, juli 13, 2002 05:07 |
| Ik hef mijn glas op het einde van dit gedicht. En ik hef mijn glas gedurende dit gedicht, omdat ik een alcholieker ben. | |
Over dit gedicht
| Auteur: esther van den bosch | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||