het ravijn
ik sta al jaren lang
aan de rand van het ravijn
en wanneer ik erg wankelde
trok jij steeds aan de lijn
die lijn is nu gebroken
je hout hem niet langer beet
zovaak jij mij uit het dal getrokken heb
is wat ik nooit vergeet
mijn leven is te moeilijk
te gecompliceerd voor jou
je kunt er niet mee leven
je gooit het aan de kant het touw
maar ik weet hoeveel moeite het je heeft gekost
voordat jij je van mij hebt verlost
dat ik blijf vechten heb ik jou moeten beloven
en dat zal ik doen zolang jij in mij blijft geloven
het is voor jou het beste anders ga je er zelf aan onderdoor
dat moeten we niet hebben dan zitten we straks bijde op het dode spoor
aan de rand van het ravijn
en wanneer ik erg wankelde
trok jij steeds aan de lijn
die lijn is nu gebroken
je hout hem niet langer beet
zovaak jij mij uit het dal getrokken heb
is wat ik nooit vergeet
mijn leven is te moeilijk
te gecompliceerd voor jou
je kunt er niet mee leven
je gooit het aan de kant het touw
maar ik weet hoeveel moeite het je heeft gekost
voordat jij je van mij hebt verlost
dat ik blijf vechten heb ik jou moeten beloven
en dat zal ik doen zolang jij in mij blijft geloven
het is voor jou het beste anders ga je er zelf aan onderdoor
dat moeten we niet hebben dan zitten we straks bijde op het dode spoor
Reacties op dit gedicht
| Alexis: | Dinsdag, februari 20, 2001 16:29 |
| Of misschien heel hard vechten om ervoor te zorgen da je zelf sterk genoeg komt te staan, zodat dat je een stap weg kan doen van de afgrond? Sterkte |
|
| lex: | Donderdag, december 21, 2000 20:02 |
| Sprakeloos. Weet niet wat ik moet zeggen. Hoop net als pramodah, dat er snel iemand dat touw pakt. |
|
| pramodah: | Donderdag, december 21, 2000 10:23 |
| er zal wel vlug een ander komen om je lijntje vast te houden!!!!een mens is nooit echt alleen | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pieps | 
|
|
| Gecontroleerd door: shelby | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2000 | ||
| Thema's: | ||