Dat was het dan,
je woorden zette er een punt achter,
een punt achter iets moois,
een punt achter iets wat eigelijk nooit had mogen eindigen.
Ik dacht dat er iemand was,
iemand die eens ECHT van mij voelde,
k vertrouwde niemand meer,
maar jij bracht dat vertrouwen terug.
Ik wist wel dat dit eindigen zou,
maar diep vanbinnen hoopte ik,
hoopte ik op nog een lang e gelukkig leventje,
een lang en gelukkig leventje, met jou.
Maar ja, gedane zake nemen geen keer,
Het is voorbij en dat moet ik aanvaarden.
Ik weet ik altijd van je houden zal,
maar dat brengt je niet terug, tenminste,
niet terug bij mij...