Had het kleine roosje van mijn verdriet een idee.
dan liet dan zijn kopje hangen en weende het met mij mee.
kende het nachtegaaltje de oorzaak van mijn smart
het zou zijn keeltje schrapen en mij troosten met heel zijn hart.
Zou het sterretje hoog daarboven ook op de hoogte zijn
dan raaste het naar beneden en straalde weg mijn pijn.
Het is jammer, slechts die ene weet, waarom wordt getreurd.
Maar dat is nou juist degene die zo mijn hart heeft verscheurd.