net met een 'vriendin' gemaild
iets dat me nimmer verveeld
gehad over de liefde
en hoe mooi het is
ook de kwetsbaarheid
en de vorm van lef
toen een luchtje wezen scheppen
gewoon relaxed langs het water
kijkend naar bootjes, mensen
en in gedachte
was jij verzonken
jij mijn liefde
en toch de woorden
die die 'vriendin' sprak
geven me steun, kracht
het was lekker buiten
even weg van alles
behalve die gedachte
aan jou, mijn lief...