masker
Het masker verbergt mijn gezicht
de lach mijn stil verdriet.
De manier die mijn eenzaamheid verlicht
zonder dat een mens dat ziet.
Ik leef alleen in zwijgzaamheid
toch schenk ik jou een lach.
Verdwenen is mijn vrolijkheid
aan het einde van de dag.
Ik speel toneel voor jong en oud
dat geeft soms nieuwe moed.
Het is niet altijd blinkend goud
zoals vaak wordt vermoed.
21-12-00
Reacties op dit gedicht
| butterfly: | Vrijdag, juni 29, 2001 20:02 |
| heel mooi, ik print hem uit!!!! liefs, butterfly | |
| Brammie: | Dinsdag, december 26, 2000 22:10 |
| Te hard en medogenloos, met schuilen ben je beter af. | |
| catharina: | Donderdag, december 21, 2000 22:53 |
| ben dr stil van.... | |
| Pieps: | Donderdag, december 21, 2000 17:41 |
| mooi gedicht... ik weet hoe het is.... verscholen achter een masker.... het doet vaak zon pijn... wanneer je niet je eigen ik kan zijn... veel liefs van pieps |
|
| pramodah: | Donderdag, december 21, 2000 17:06 |
| soms doet het goed het masker eens af te zetten...zo leert men zijn ware vrienden kennen.. | |
| Petronella: | Donderdag, december 21, 2000 15:31 |
| Het leven is een groot toneelstuk. Iedereen verbergt zich achter de persoon die van ze gemaakt is. Je bent niet de enige. Liefs Petronella |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ik | 
|
|
| Gecontroleerd door: shelby | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2000 | ||
| Thema's: | ||