Gestolen herinneringen
In gedachte verzonken.
Schreef ik mijn herinneringen op.
De letters die blonken.
Ik hief me dagboek op.
Dat ding betekende me hele leven.
Het was gewoon mijn eigendom.
Hoe kon je het lezen?
Wat ben ik toch stom.
Hij was niet op slot.
En jij had het gelezen.
Dat maakte me kapot.
Hoe kon je dat doen?
Je hebt me bestolen.
Van al me geheimen.
En ik vertrouwde je.
Hoe kon ik dat doen?
Schreef ik mijn herinneringen op.
De letters die blonken.
Ik hief me dagboek op.
Dat ding betekende me hele leven.
Het was gewoon mijn eigendom.
Hoe kon je het lezen?
Wat ben ik toch stom.
Hij was niet op slot.
En jij had het gelezen.
Dat maakte me kapot.
Hoe kon je dat doen?
Je hebt me bestolen.
Van al me geheimen.
En ik vertrouwde je.
Hoe kon ik dat doen?
Reacties op dit gedicht
| Flanieke: | Zaterdag, december 27, 2003 20:46 |
| dagboek hoef je niet opslot te doen maar die eene persoon die je dagboek heeft gelezen die moet begrip tonen voor jou!! jij uit je gevoelens in je dagboek, ik doe het ook !! het helpt, het is ook van mij ALLEEN bij jou is het ook zo, nu weet hij/zei jouw gevoelens , jouw geheimen ... voorkom het voor de volgende keer ;) mooi neergezet !! ~~~flanieke ~~~ |
|
| Evi: | Maandag, juli 15, 2002 10:24 |
| een dagboek is iets zeer persoonlijks, je moet weinig gevoel hebben wil je dat lezen, probeer weer een beetje zelfvertrouwen te vinden, knap om het hier op te schijven! keep faith! xxx en liefs Evi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: RinDaLL | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||