Vallende tranen
als sterren uit de duistere nacht
nooit durven dromen
van deze tijd
word langzaam wakker
badend in het angstzweet
probeer te geloven
in trosteloze morgen
die me losrukt van hoopvolle verleden
pijnlijk om afscheid te nemen
van je vertrouwelijke hand
iedere afstand valt te overbruggen
als je maar genoeg om iemand geeft
beloof je
me
voor eeuwig vast te houden
vraag niet om mn hand
maar om de leegte in mn ogen
zie je liever
dan erin te lezen valt