Woorden kunnen de pijn niet uitleggen
die ik voel
wanneer ik aan jou denk
Ze kunnen zelfs niet uitleggen
wat je voor me betekent
Soms kan ik nog steeds niet geloven
dat je bij me weg bent
Ik kan mijn gedachten bij niets anders houden
als ik aan de manier denk
waarop je me omhelsde
kan ik die zoveelste rollende traan
op m'n wang niet bedwingen
Vooral omdat dan die bittere herinneringen
me blijven achtervolgen
Ik probeer er met iemand over te praten
en is het maar een gedacht
of is er gewoon niemand die me begrijpt
naar me luistert
Iedereen is zo druk bezig met z'n eigen geluk
ik verwijt hen niets
integendeel
maar toch voel ik me alleen
m'n verdriet is wel hun laatste zorg
Toch proberen sommigen me te begrijpen
dit lukt hen echter niet
Daarom luister ik naar de stilte
van m'n tranen
Wanneer ik bang word
wil ik in je ogen kunnen kijken
in je armen kunnen liggen
Soms zijn er avonden waarop
ik het echt nodig heb
om je te omhelzen
zoals vroeger
Hoorde ik je nog maar één keer zeggen
hoeveel je van me hield
Deed je me nog maar eens lachen
zorgde je er maar voor dat ik me weer
gelukkig voelde
Was je er maar weer