Onmacht
Onmacht
wat leven jou al dragen liet
gelatenheid maakt leeg
en roepend vul je dat verdriet
omdat de pijn niet zweeg
wat scherven jou al gooien deed
berusting inhoudsloos
en smijtend kwets je al dat leed
want ‘t leven maakt je boos
wat tranen die rustgevend zijn
vergoten door je hart
die huilend, schokkend, bevend zijn
in onmacht voor het smart
Reacties op dit gedicht
| eclips: | Woensdag, juli 24, 2002 23:58 |
| bedankt voor dit gedicht weet je nog het bloemetje dat we plukten ? het plakt naast jou naam... bedankt xxxx |
|
| Hanneke Eirinn: | Dinsdag, juli 16, 2002 16:10 |
| ...ontroerend mooi!.. | |
| MayadeBij: | Dinsdag, juli 16, 2002 14:43 |
| Mooie Waterval! Kus. | |
| Jacobs Ivan: | Dinsdag, juli 16, 2002 14:13 |
| mooi gedicht !! | |
| charly: | Dinsdag, juli 16, 2002 14:03 |
| Prachtig neergepent meid, | |
| Koelemij, Harold: | Dinsdag, juli 16, 2002 13:50 |
| Hoe hard het leven kan zijn daar valt van te leren en kun je wel wat mee doen maar onmacht veradelijk ongrijpbaar onzetbaar en zo graag het willen en dan niets kunnen doen I know it sterkte Valleke Har (::) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||