aanwezig in de ademloosheid

Haren als een krans om het fragiele hoofd gedrapeerd
met zilveren glans
hebben ze zich berust
in het nader komende
van het einde

hemelsblauwe ogen als grote zieners van de wereld
met stille blik
maken ze de inspannende reis
van het leven
voor de laatste keer

rode mond als een gekrompen vrucht
door al zijn zoenpracht
met alle gesproken woorden nog met zich meedragend
laat uit de lippen
voor de laatste maal woorden ontsnappen

nu stil en ademloos
hangt jou aanwezigheid nog tussen ons in
berustend verdriet om een mooi geleefd leven
huilen wij onze warme tranen
voorzichtig uiteenspattend op jou
marmeren aardse herinnering
om jou niet wakker te maken uit je eeuwige droom
van je geluk

Geschreven door

aseos

Reacties op dit gedicht

aseos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

free:	Woensdag, juli 17, 2002 09:56
triestig mooi soesa.... liefs free ~((O))~

Koelemij, Harold:	Dinsdag, juli 16, 2002 20:29
gaat het soes zit je in een roes het zijn drie toppers op een rij en da moak mi blij klap klap klap

Over dit gedicht

Auteur: aseos
Gecontroleerd door: Firebolt
Gepubliceerd op: 16 juli 2002
Thema's: [Fictie] [Dood] [Bewondering]