zonnedauw
geen enkele droom is zo verfijnd
jij danst op pantoffels door mijn huis
je kust me teder in me nek
en laat je vrijheid gaan om mij
ik zie je lachen en pret maken
me plagen en aldoor kijkend
je donkere integere ogen
laten me welrieken van liefde
geef mezelf aan je meis
omdat ik mezelf aan je toevertrouw
al heb je alle touwtjes in handen
jij bent er voor mij
ik geef je een kus in alle stilte
en laat je dansen in mijn huis
morgen in alle vroegte
staan we samen op, met zonnedauw...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Jasper de Jong |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||