Niets is hem te veel
Niets is hem te veel
fungeerde als ruige mat
voor haar voeten vol met stront
weigeren dat kon 'ie niet:
verblind door liefde
als zijn ogen opengaan
trekt 'ie 'em glad onder haar kont
Reacties op dit gedicht
| DrieGeetjes: | Woensdag, juli 17, 2002 18:04 |
| Geweldig!!! *KNIPOOG!* Jo. PS: Mooi lettertype! *VETTE KNIPOOG!* |
|
| Koelemij, Harold: | Woensdag, juli 17, 2002 15:27 |
| lekkere ruige kokosnoot hahahaha |
|
| Ana (stacia): | Woensdag, juli 17, 2002 14:20 |
| Hoest ... kroch ... kuch ... Dit is net iets te expliciet voor dit preutse belgje. liefs ana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||