Ik stond eens op een bergje
het is eigenlijk heel maf.
Ik stond maar op dat bergje
en werd ineens bekaf.
Ik woonde op dat bergje
het was jarenlang mijn thuis.
Ik woonde maar op dat bergje
maar wilde naar mijn echte huis.
Ik gleed van het bergje
ik vond het niet zo erg.
Ik gleed maar van dat bergje
wat was het eigenlijk een hoge berg!
Onderaan het bergje
was ik dan eindelijk bij jou.
Onderaan dat bergje
hou ik alleen van jou.
Ver weg van het bergje
is het wel een beetje koud.
Maar ver weg van dat bergje
zou ik het willen missen voor geen goud.

(hmmm, wat een raar gedichtje,
ik ben benieuwd naar de blik op je gezichtje)