Ja, ik wil gaan Nee ik wil niet mee
Nergens meer zin in.
Van niets zie ik er het nut er nog in.
Mijn lichaam leeft nog voort.
Dat is het gene wat mij zo stoord .
Mijn geest is van al het leven ontnomen.
Nee, ik kan niet meer aan de dood ontkomen.
Ja, ik wil gaan.
Nee, ik wil niet meer bestaan!
Van niets zie ik er het nut er nog in.
Mijn lichaam leeft nog voort.
Dat is het gene wat mij zo stoord .
Mijn geest is van al het leven ontnomen.
Nee, ik kan niet meer aan de dood ontkomen.
Ja, ik wil gaan.
Nee, ik wil niet meer bestaan!
Reacties op dit gedicht
| salsa: | Donderdag, juli 18, 2002 21:40 |
| ga op kamp, of naar een plek waar niemand je kent, waar je kan herbeginnen, met je leven, en je ziel... | |
| Irma: | Woensdag, juli 17, 2002 17:56 |
| hallo, ik begrijp het wel. Het sterk zijn, en blijven is moeilijk. Volhouden lukt niet altijd, ontzettend veel sterkte. Groetjes Irma |
|
| Irma: | Woensdag, juli 17, 2002 17:56 |
Over dit gedicht
| Auteur: mellody | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||