tranen van verdried en pijn
waarom ben jij nu weg gegaan
ik zie je nog wel staan
maar jij mij niet meer
het doet zo zeer
over mijn wangen
graven ze diepe gangen
de tranen van verdried en pijn
vaak genoeg zie ik je lopen
en begin weer te hopen
dat als je naar me lacht
dat je weet dat ik nog altijd op je wacht
tot we weer bij mekaar zijn
tot ik verlost ben van de pijn
die jij me gegeven hebt
over mijn wangen
graven ze diepe gangen
de tranen van verdried en pijn
ik denk niet dat ik je terug zou nemen hoor
als je dat zou vragen
je hebt een te groot gat in me hart lopen zagen
je hebt me pijn gegeven
die ik nooit meer wil beleven
nee dit komt nooit meer goed
maar weet je wat dit gedicht bij mij doet
het helpt me alles op een rijtje te zetten
ik weet nu het is over tussen ons en het komt nooit meer goed
Reacties op dit gedicht
| Hester ten Cate: | Zondag, juli 21, 2002 20:47 |
| Dit gedichtje beschrijft helemaal hoe ik me af en toe voel in mijn relatie.... | |
| SmOoThGuRL: | Donderdag, juli 18, 2002 22:05 |
| iK BeGriJp Je HeEl GoEd..StErKte...!! | |
| Belleken: | Donderdag, juli 18, 2002 12:11 |
| Ik begrijp echt ongelooflijk goed wat je bedoelt en hoeveel pijn het doet. Maar je moet je er over zetten. Dat is moeilijk maar dat gaat wel. Veel sterkte. Belle |
|
| flyingbabe: | Woensdag, juli 17, 2002 20:19 |
| echt een mooi gedicht ik heb et zelfde meegemaakt de zus van flyingbabe | |
Over dit gedicht
| Auteur: nijn miss knijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||