Hangend aan een koortje
Hangend aan een koortje
Ga ik mijn leven door
Al ’n tijdje
Sinds dat ik jou verloor
Hangend aan een koortje
Bang om los te laten
Kapot te vallen in de diepte
Veel zal ’t toch niet bate
Hangend aan een koortje
Een hand nog maar vast
Vingers geklemd erom heen
Bang dat ik in de diepte barst
Handend aan een koortje
Wachtend op de dag
Dat het koortje het niet meer houd
En dat ik ook niet meer leven mag
* fictie *
Reacties op dit gedicht
| Robski: | Donderdag, juli 18, 2002 19:49 |
| Heel mooi.. en degenen die hier echt herkenning in vinden.. : There's always tomorrow... but don't be afraid to let tomorrow show you what's still left for you to come.. Liefs, Rob |
|
| Erna Muermans: | Donderdag, juli 18, 2002 06:46 |
| Sta op hieruit... je roep is schreeuw om Leven... Erna |
|
| Roxette: | Donderdag, juli 18, 2002 00:43 |
| Fictie of niet....iedereen zou hoop moeten blijven houden. En don't be sad (ander gedicht) you're not alone... Liefs, Roxette |
|
| No Name: | Donderdag, juli 18, 2002 00:16 |
| bij jou gelukkig fictie... ik voel me serieus vaak hangend aan een koortje... ben dan bang dat het op een dag teveel wordt en dat ik het niet meer zal redden.. prachtig gedichtje!!! echt waar! liefs |
|
