Leven als papaver
Onooglijk ontsproot jij
gelijk onkruid
langzaam veranderde je
tot een vergelijkbaar koolplantje
nog steeds verleidelijk
te plukken met wortel
totdat je knop vormde
hangend als een traan
je opende je hart
tot een kleurrijke bloem
gelijkend op een chrysant
of een overmaatse klaproos
je bloemblad verloor snel
en zichtbaar het papaverhuis
het huis voor het zaad
om te openen als start
van een nieuw leven
langzaam zie ik gelijkenis
confrontatie met mijn leven.
18-07-‘02/11:30
Reacties op dit gedicht
| Koelemij, Harold: | Donderdag, juli 18, 2002 12:08 |
| zo Wil das weer een kanjer van een poetische sjappo Har |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||