Geweten... van jou of van mij?
Je zou eens moeten weten,
maar nee jij hebt geen geweten.
Je zegt dat ik je heb uitgedaagd,
er zelf om heb gevraagd.
Dit was toch wat ik wilde,
vandaar dat ik zo huilde en zo gilde.
Een dreun kon ik krijgen,
als ik niet beloofde te zwijgen.
Je liet me van alles beloven,
op een gegeven moment ging ik je geloven.
"Het was allemaal niet zo bedoeld,
zo had ik het alleen maar gevoeld."
Je ging over al m'n grenzen,
stoppen, stoppen, dat waren m'n wensen.
Maar daar trok jij je niets van aan,
al die tijd ben je gewoon je gang met mij gegaan.
Je hebt daardoor zoveel van me afgenomen,
al m'n fantasieën en m'n dromen.
Het blijft nog steeds aan me vreten,
zelfs nu, na zo veel jaar, kan ik het nog niet vergeten.
Moet je eens kijken naar wie ik nu ben,
het is alsof ik mezelf niet meer ken.
Waar ben ik gebleven,
waarom heb ik mezelf weggegeven??
Je zou eens moeten weten,
maar nee jij hebt geen geweten.
Tenslotte heb ik je zelf uitgedaagd,
en er dus zelf om gevraagd.
maar nee jij hebt geen geweten.
Je zegt dat ik je heb uitgedaagd,
er zelf om heb gevraagd.
Dit was toch wat ik wilde,
vandaar dat ik zo huilde en zo gilde.
Een dreun kon ik krijgen,
als ik niet beloofde te zwijgen.
Je liet me van alles beloven,
op een gegeven moment ging ik je geloven.
"Het was allemaal niet zo bedoeld,
zo had ik het alleen maar gevoeld."
Je ging over al m'n grenzen,
stoppen, stoppen, dat waren m'n wensen.
Maar daar trok jij je niets van aan,
al die tijd ben je gewoon je gang met mij gegaan.
Je hebt daardoor zoveel van me afgenomen,
al m'n fantasieën en m'n dromen.
Het blijft nog steeds aan me vreten,
zelfs nu, na zo veel jaar, kan ik het nog niet vergeten.
Moet je eens kijken naar wie ik nu ben,
het is alsof ik mezelf niet meer ken.
Waar ben ik gebleven,
waarom heb ik mezelf weggegeven??
Je zou eens moeten weten,
maar nee jij hebt geen geweten.
Tenslotte heb ik je zelf uitgedaagd,
en er dus zelf om gevraagd.
Reacties op dit gedicht
| cris10: | Zondag, oktober 24, 2004 10:07 |
| ik weet hoe jij je voelt heel veel sterkte die vent komt zichzelf nog wel een keertje tegen en dan hoop ik dat het gelijk zijn einde is |
|
| michelle: | Woensdag, februari 21, 2001 23:06 |
| Ik zit hier met tranen in mijn ogen te lezen wat ik ben............. | |
| arie: | Zaterdag, december 23, 2000 15:46 |
| Ravela Ongevraagd zijn grensen overschreden, telkens weer. Jij ging gebukt, hebt geleden. Te verwijten valt je niets. Jou rest slechts verwerken... daar helpen we graag bij. Wil je erover praten... mail je maar naar mij. sterkte arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ravela | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2000 | ||
| Thema's: | ||