Ik probeer maar te dichten en te rijmen
maar haar missen doet al mn gedachten verdwijnen
mn gedachten worden verstoord door verdriet
sins ik haar verloren ben, lukt normaal denken me niet
ze was mn engel, mn alles, mn reden om te leven
ik heb nog nooit zoveel om iemand gegeven
in mn hoofd is het nu een razende orkaan
mn hele leven is opeens gewoon van de baan
mn toekomst is helemaal weg, verdwenen
nu ben ik helemaal alleen, trillend op mn benen
verder dan dit komen mn gedachtes niet
ze worden geblokkeerd door gefrustreerd verdriet
enige wat ik nog weet is...
dat ik haar ten huwelijk wou vragen...
_________
Ik heb na het schrijven van dit gedicht
een half uur gehuild..voor t eerst na het verliezen van
eveline rond eind januari....
dit is ook mn 1e gedicht na een lange tijd...
ik geef jullie toestemming om er op te reageren
maar vraag 1 ding:
ga dit gedicht niet afkatten...
al vind je het nog zo lelijk,
dit gedicht is voor mij meer waard
dan welk gedicht dat
ik ooit heb geschreven.
yoeri.