Papa
Papa,
Dagelijks, zo heel even,
ben ik dankbaar voor het leven,
sta ik stil bij Gods wonderen
die me telkens weer overdonderen.
Hoewel er toch van die momenten zijn
dat ik vecht tegen de innerlijke pijn.
Herinneringen uit het verleden
over de strijd die je hebt gestreden.
Ik zou je willen zeggen dat ik je mis
en dat er sedertdien een plaats in mijn hart leeg is.
Ik kan alleen maar hopen en wachten op de dag
dat ik je terug omhelzen mag...
Je dochter
Dagelijks, zo heel even,
ben ik dankbaar voor het leven,
sta ik stil bij Gods wonderen
die me telkens weer overdonderen.
Hoewel er toch van die momenten zijn
dat ik vecht tegen de innerlijke pijn.
Herinneringen uit het verleden
over de strijd die je hebt gestreden.
Ik zou je willen zeggen dat ik je mis
en dat er sedertdien een plaats in mijn hart leeg is.
Ik kan alleen maar hopen en wachten op de dag
dat ik je terug omhelzen mag...
Je dochter
Reacties op dit gedicht
| Soledad: | Vrijdag, juli 19, 2002 22:04 |
| Mooi gedicht...maar meid, een lege plaats in je hart? Is je hart nu niet juist voller, met allemaal mooie herinneringen aan de tijden samen? Echt...Sterkte. Liefs Carlijn. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -sophie- | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||