Ze weten niet ...
hoe haar gangen zijn
ze weten niet ...
wat ze t liefste doet
Ze weten niet ...
dat t gene wat ze nu meenemen,
mijn kind,
mijn schat,
mijn alles is
Ze weten niet ...
dat wat ze nu in hun handen krijgen,
van onschatbare waarde is
Ze weten niet ...
dat ze graag Laura Pausini hoort,
dat ze gek is van italiaans
Ze weten niet ...
dat ze stampt ,
tot waar ze toe instaat is
Ze weten niet ...
dat dit mij nu veel pijn doet
Ze weten niet ...
dat ik mij onmachtig,
verdrietig en leeg voel
Ze weten niet ...
dat als t aan mij lag
ze daar niet meer stond
en dat iedereen
er met z'n pote der moest afblijve
Ze weten niet ...
dat wat ze nu kopen inhoud
Ze kopen maar op
Ze doen maar
Ze kijken niet om
Ze kijken niet neer.
Ze weten niet ...
dat ze meer is dan een paard
dat ze mijn kind is,
mijn schat,
mijn alles ...



Dit is niet echt een gedicht maar t is een opsomming,
van hoe ik mij nu voel. Mijn favorite paard, dat op een manège stond en dat ik niet kreeg staat op proef en word
waarschijnlek verkocht. Twas mijn kind, mijn schat, mijn alles ... Ik zou t ook anders kunnen zeggen dat het mijn kind, mijn schat, mijn alles is ... Maar dat ik haar nooit meer mag strelen, verzorgen, berijden ... Ik ga haar missen ... De mensen die haar kopen kennen haar van haar nog pluim. T is onterecht. T paard behoort mij toe, bij haar voel ik mij het best geen ander paard kan dat gevoel vervangen. Ze is niet perfect, ze heeft ook haar kuren,
T zijn haar kuren die mij t meeste boeien. Ze is prachtig, prachtig voor mij.