Tesamen lagen zij op het gras,
De wind deed de bladeren van de
bomen zachtjes ritselen,
en zij vleide zich tegen hem aan.
Opeens vroeg zij hem:
"Ben ik dood?"
"Dood?", vroeg hij.
Zij zuchtte diep en
keek in zijn ogen,
toen zei ze,
"Men zegt dat als je dood bent,
je dan naar de hemel gaat.
Kan het dan, dat ik in slaap gevallen ben,
niet meer wakker ben geworden en,
in de hemel ben beland?"
"Neen en ja," zei hij.
Zij keek hem verwonderd aan...
Toen ging hij met zijn hand door haar haren en zei:
"Neen, omdat je nog een heel leven te wachten staat.
Ja, want wat jij voelt is liefde..."