Zilveren tranen,... banen zich een weg door scharlakenrode, enge gangen. Zwevend , wiegend nauwelijks rakend , maar pijn verzachtend daar waar dit gebeurt.
Lieflijke stralen, komen samen rond een teder blauw gevoel, lieflijk rakend, neen niet schreien,
gescheurde wiekjes, helend,zacht.
Liefde overal, pijn , bloedend, pijnverzachtend,... niets herrinnerend
ziel wordt één met ziel
verdwijnt,..verschijnt.
Worden en zijn en komen en gaan
pijn wordt niet als pijn ervaren, liefde in twijfel gesteld
één gevoel zonder naam.
Leven of dood aanvaarding van datgene dat gebeurt zuchtend..
een traan
bevestigend
alles
...