Waar kleuren samenkomen (3)
Hoe zwart mijn handen zijn
valt steeds weer op
als mensen staren
met hun kleurloze ogen
hoe geel mijn gezicht is
kan ik niet meer ontkennen
als ik de rode steen vang
waarvan zij de kleur niet wisten
hoe rood mijn huid is
ervaar ik bewust na de zon
de tik op mijn schouder
is echt alleen mijn pijn
waar kleuren samenkomen
ontstaat een vreugdevuur
diep vanuit het innerlijk
om menselijk te blijven.
21-07-‘02/23:37
Reacties op dit gedicht
| free: | Maandag, juli 22, 2002 07:32 |
| k weet wat je bedoeld mooi..... liefs free ~((O))~ |
|
| Gerda Prins: | Maandag, juli 22, 2002 00:51 |
| Whawwwwwwww mooi ! Groetjes Gerda |
|
| DrieGeetjes: | Maandag, juli 22, 2002 00:47 |
| Yep! Yep en nog eens Yep! Kleurvolle dichten, Wil! Jo. ;o)x |
|
| Sheena: | Maandag, juli 22, 2002 00:29 |
| ;-) wacht op nummer 4 ??? Sheen |
|
| *!_Joda_!*: | Maandag, juli 22, 2002 00:24 |
| het zijn onze verschillende kleine kantjes die ons uniek als mens waarmaken... kleurloos bestaat niet of je zou jezelf met jezelf moeten vergelijken... (tegenwoordig kan het al zeggen ze lang leven de kloon) (brr wat een gedachte, twee Joda's) ^__^ Joda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||