Waar kleuren samenkomen (4)
Mijn goudvis is dood
drijft op haar zij
op het brakke water
door het klein streepje wit
herken ik mijn vis
als mijn levenloze vader
alle vissen in de vijver
hangen rondom het lijkje
als een familiare aangelegenheid
waar kleuren samenkomen
is leven en dood gelijk
verbonden in puur bewustzijn.
22-07-‘02/01:17
Reacties op dit gedicht
| margot: | Vrijdag, juli 26, 2002 16:45 |
| prachtig vooral de laatste strofe liefs,margot |
|
| Johan Bovyn: | Maandag, juli 22, 2002 20:42 |
| Goed geschreven! Al zie ik mensen toch niet in goudvissen reïncarneren. De gelijkenis is natuurlijk cryptisch bedoeld. | |
| Evi: | Maandag, juli 22, 2002 11:21 |
| Prachtig verwoord, veel succes verder.... xxx en liefs Evi |
|
| car: | Maandag, juli 22, 2002 10:03 |
| en dat allemaal..met 1 zin......... | |
| free: | Maandag, juli 22, 2002 07:22 |
| mooi angel....... liefs free ~((O))~ |
|
| *!_Joda_!*: | Maandag, juli 22, 2002 01:24 |
| het heeft iets magisch, de verbondenheid van leven en dood in kleur vervat... het levendige van de vis tegenover de stilte van de dood... slaapzacht, vis genoot. Voltooid deelwoord van vis genieten ^__^ Joda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||