In het begin gaat het altijd heel goed.
Dan denk je in je eigen:
"Die tedere blik in zijn ogen,
Die lieve lach,
Die zachte lippen,
waarmee hij mij niet ontzag."
Maar dan gaat het in eens niet meer zo goed.
Je gedachten over hem veranderen:
Die tedere blik in zijn ogen wordt duister,
Die lieve lach wordt een geforceerde lach,
En die zachte lippen,
waarmee hij je niet ontzag,
zijn verdwenen.
************************************************************
Maar dat is nu eenmaal het leven.
Maar nu heb ik ingezien dat mensen rond mijn leeftijd
(16-18) dit nog goed kunnen verwerken.
En als iemand je laten zitten heeft,
denk dan als mij ""dit is nog niet echt""
Denk er eens over na welk gevoel je gaat hebben
als je echtgenoot je later na jaren laat zitten.
Dat gaat niets vergeleken zijn met wat je nu voelt!!