Tussen het gras was er ooit een moment
Die dagen lang mijn hoofd vulde van liefde
Ik weet het nog als de dag van gisteren
Ik streelde mijn hand door jouw haar en wist dat ik mij deze keer niet vergissen
Je glimlachte en kroop iets dichter tegen mij aan
We hebben zo wel uren gelegen is dat hoge gras
Waar ik keer op keer mijn mooiste gedicht aan jouw voor las.
Deze morgen werd jij naast mij wakker in mijn armen
Die jouw deze morgen nog steeds langzaam verwarmen
Je draaide met je gezicht naar de mijne en gaf eindelijk die eerste echte kus
Die het verlangde in zucht blust
Dit zijn de mooiste momenten zijn van een prille liefde, die nooit zal vergaan
nu ik noch naast jouw en wat ik die allermooiste plezante traan