glorie in het zwarte van de nacht

spin mijn web
vangnet voor onmacht
groeiend door stengels
verstrikt in overbevolkte tuinen
bedek edele delen
met donzige veren
loop weg naar levende lichten
in het zwarte van de stad

strek de benen
ontspan de mijne
laat speeksel druipen
uit mondhoeken
mijn nachtelijke wereld
barst open
donderende stemmen
hemelse uitzicht
de droom
de realiteit
die overdag ontbreekt
raast door gedachten heen

turquoise atmosferen
met een nuance van paarse tinten
wegen van zilveren fortuin
creëren tumult
in levens vol pracht
ogen gevuld met schittering
oprechte woorden
uit een fonkelende gloed
schoonheid is aanwezig
maar vult niet aan

werkelijkheid bedekt de glorie
van de verstreken nacht

beëindig deze verbeelding
op hol geslagen illusie

voor mij
echter
geen fictieve droom

Geschreven door

Armand Manoochehry

Reacties op dit gedicht

Armand Manoochehry vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

neversmile:	Woensdag, juni 04, 2003 21:12
heeeeeeeeel mooi!

Caroline Maas:	Maandag, juli 22, 2002 20:12
Prachtig! En ik word steeds nieuwsgieriger! :) Ik hoop gauw meer te lezen! Liefs, Caroline

Koelemij, Harold:	Maandag, juli 22, 2002 17:56
kanonnen donders sjappo ardalan enorm geobesedeerd gelezen

MayadeBij:	Maandag, juli 22, 2002 16:27
Zit lekker veel vaart in, Ardalan, I Like It.

Over dit gedicht

Auteur: Armand Manoochehry
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 22 juli 2002
Thema's: [Mystiek] [Verlangens] [obsessie]