Op mijn netvlies
Vanuit het donkere niets gekomen
Kwam zij plots mijn saaie leven in
Ik had er niet meer van durven dromen
Ze geeft mij kracht en nieuwe zin
Ik hoor niets en ik zie niets
Maar ik weet zeker dat zij er is
Want op mijn netvlies staat zij voor me
Ze ziet mijn wereld en wat ik mis
Ze stuurt me bloemen en verhalen
Ik zie haar stralen van geluk
Ze laat me in haar ogen dwalen
Ze brengt me helemaal van mijn stuk
Waarom ben ik zo gelukkig
Waarom voel ik me zo vrij
Ik ben zo vrolijk, nee niet meer nukkig
Het is ongelofelijk, maar dat doet zij
Reacties op dit gedicht
| Althea-Deirdre: | Woensdag, juli 27, 2005 14:31 |
| Wat mooi zeg! En ik denk ook voor een hoop mensen héél herkenbaar! | |
| vipergirl: | Zondag, juli 28, 2002 22:04 |
| liefde kan mooi zijn, niet? xxx |
|
| Inge Lambrichts: | Woensdag, juli 24, 2002 20:57 |
| ik wed dat ze het niet eens bewust doet, maar dat jij het beste in haar boven brengt | |
| free: | Dinsdag, juli 23, 2002 00:00 |
| prachtig...... liefs free ~((O))~ |
|
| Syffie: | Maandag, juli 22, 2002 19:52 |
Over dit gedicht
| Auteur: Tijm_Wadens | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||