Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
De pijn op hun gezichten
De pijn op m’n ouders gezicht
Dat zag ik in het daglicht
Ik was net wakker
Maar voelde me veel zwakker
Zwakker dan de dagen ervoor
Het ging zo niet door
Zoveel pijn en verdriet
Zo ging het gewoon niet
Hoe kan ik mensen dit aandoen?
En toch kreeg ik een zoen
Op me wang
Dat maakte me bang
Hoe kan iemand zoveel om mij geven
Terwijl ik zelfmoord wilde plegen
Zoveel pijn dat kan niet meer
En toch doe ik het keer op keer
Snijden krassen slikken
Moeten ze zoveel van mij pikken?
Me polsen doen pijn
Het is geen medicijn
Ik droom doelloos in het rond
Ik maakte het weer veelste bont
Toch wil ik weer
Steeds meer en meer
Het leven stopt
Ik had me verstopt
Maar toch ben ik weer gevonden
Veloren en alleen
Helemaal heen
Te diep in mezelf getrokken
Ik had er juist voor moeten knokken
Maar het lukt me niet meer
Keer op keer...
Reacties op dit gedicht
Maaike18 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Maaike18
Gecontroleerd door:
Firebolt
Gepubliceerd op:
22 juli 2002
Thema's:
[Verdriet]
[Eenzaamheid]
[Dood]