misselijke hartstocht

gevangen in
gebarsten lippen
opengetrokken wonden
krabben ze hun huid kapot
haren besmeurd
met rode inkt
bloeddorstig brullend
danst ze in onverlichte ruimtes

niet afgezonderd van haar dierbaren
kwijlen ze naar vocht
die ze achterhoudt
verduisterde blikken
staren naar haar ziel
en boezem
gedoemd te verslijten
binnen enkele dagen
kermen ze naar daglicht
ze verbergt
haar misselijke hartstocht
hun bevrijding
belemmert ze

bedorven lichamen
gebogen over het slot
ze kregen het niet open

van een afstand
grijnst ze
al die tijd
had ze
de sleutel

Geschreven door

Armand Manoochehry

Reacties op dit gedicht

Armand Manoochehry vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

viv:	Zondag, juli 28, 2002 16:45
Wrange smaak in het gedicht.... Viv

(V@MPKE) �:	Maandag, juli 22, 2002 20:46
wow prachtig gedicht, het geeft me een zeer raar gevoel, maar voor eht moment, past het wel bij m'n humeur.. prachtig! kusje

Over dit gedicht

Auteur: Armand Manoochehry
Gecontroleerd door: Firebolt
Gepubliceerd op: 22 juli 2002
Thema's: [Bewondering] [Eenzaamheid] [Dood]