Het is gewoon zo dom, maar ik laat me telkens weer gebruiken waist ik maar waarom.
Ik weet dat jij mij de liefde die ik zou willen niet kan geven, maar elke keer geef jij mij hoop, ik krijg dan moed en blijf dan streven.
Maar ik weet ook wel, de manier waarop jij mij behandelt is niet goed, ik wou het niet inzien maar zie je dan niet hoeveel pijn je me doet.
Jij weet precies hoe je mij kunt raken. ik voelde me bij jou echt speciaal, je leek bijna ideaal maar daar heb ik me diep in vergist soms hoop ik echt dat je mijn hart weer komt maken en dat je me weer opfleurt maar dat gaat niet daar is er teveel voor gebeurt.
Ik weet, voor jou is alles al voorbij je denkt waarschijnlijk nog niet eens meer aan mij.
En ik betwijfel of je dat ooit wel hebt gedaan, daarom word het echt tijd dat ik je laat gaan.
Hoeveel ik ook nog om je geef, ik kan nu eerlijk zeggen jij bent niet meer degene waar ik voor leef.