900000 seconden
Ik kan het niet laten om te kijken
en ook al schreeuwt mijn hart niet doen
het is de magneet achter jouw foto
je ogen mooi, zo grijs en groen
Soms ben je uren uit mijn gedachten
en dan is daar weer zo’n mooi moment
en springen de tranen in mijn vermoeide ogen
en droom ik dat je bij me bent
900000 seconden in de wolken
dat was precies mijn tijd met jou
mooier dan al die jaren hier op aarde
15000 minuten lang hou ik alleen van jou
Reacties op dit gedicht
| karin jansen: | Zaterdag, november 30, 2002 00:11 |
| deze is ookal zo mooi :-) | |
| Inge Lambrichts: | Woensdag, juli 24, 2002 20:53 |
| de persoon waarover dit gaat, is de koning te rijk met iemand zoals jij! | |
| Roan Solskjaer: | Woensdag, juli 24, 2002 15:16 |
| prachtig dikwijls ontroeren dit soort gedichten me niet, maar dit is echt een uitzondering. waar haal je de inspiratie? -roan- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tijm_Wadens | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||