Zonnestralen
Het wordt stilaan donker,
de zon verdwijnt achter de horizon,
en het laatste zonlicht vervaagt,
overal rondom is het stil.
Donkere wolken pakken samen
en bedekken de hemel,
de ijzige wind maakt de nacht koud en kil.
De eerste druppels storten zich in de diepte
en vallen te pletter op mijn gezicht.
Ik kijk naar boven
en zie de zachte regenvloed neerdalen,
en verlang weer
naar de eerste zonnestralen.
Reacties op dit gedicht
| dammage: | Zaterdag, oktober 05, 2002 19:50 |
| sommige tijden zijn duister en kil maar weet dat achter deze hatelijke dagen ooit weer een licht zal schijnen |
|
| karin jansen: | Dinsdag, juli 23, 2002 22:17 |
| ooh wat prachtig geschreven! echt heel mooi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *goodbye* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||