Kleurloos
Je staat voor mij
kijkt even verbaast
wandelt weg
en
niets gebeurt
of het zou de regen
moeten zijn.
Somber blauw grijs
rollen wolken
boven strakke wind
de nattigheid achterna.
De straat glimt mijn
dovende ziel tegemoet,
weerspiegelend egaal en vlak
maar voor altijd
zwart.
Net als mijn
innerlijke waarheid
die door jouw
zwijgen
kleurloos wordt.
^__^
Reacties op dit gedicht
| charly: | Woensdag, juli 24, 2002 11:43 |
| triest, of misschien ook niet, |
|
| DrieGeetjes: | Woensdag, juli 24, 2002 00:49 |
| ;-)) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||